Adaletsizliği engelleyemeyebiliriz.
Elimizden bir şey gelmeyebilir.
Korkabiliriz de.
Ama susamayız.
Çünkü susmak, suça ortaklıktır.

Her gördüğümüz yanlışa, bazen tek bir sözle bile olsa itiraz etmemiz gerekiyor. Herkesin susturulmaya çalışıldığı bir ülkede, bir kişinin itirazı bile önemli.”

Bugün öyle bir zamanda yaşıyoruz ki,
haksızlık bu ülkenin rutini oldu artık.
Yoksulluk büyüyor,
torpil kökleşiyor,
hukuk güçlüye göre şekilleniyor.
Tüm bu olanlara itiraz etmeyelim mi, sesimizi yükseltmeyelim mi?

Bu iktidar, gücü elinde tuttuğu sürece
yanlış yapmayı hak gibi görüyor.
Eleştirilmekten rahatsız oluyor.
Ama biz rahatsız etmekten çekinmeyeceğiz.
İtiraz etmek, vatandaşlık hakkımız.
Korkmadan, eğilmeden, alışmadan!

Bazıları “Aman sus, başın belaya girer.” diyor.
Oysa asıl bela, susarak büyüyor.
Çünkü haksızlık karşısında susan,
bir gün o haksızlığa uğrayan oluyor.

Bakın çevrenize:
Gençler ülkeden kaçmak istiyor.
Emekliler geçinemiyor.
“Faiz sebep, enflasyon sonuç” yani NAS ekonomisiyle;
faizi indirdik, enflasyon coştu.
Allah var, gerçekten de bir sebep-sonuç ilişkisi kurdular!

Kendimize artık şu soruyu sormanın zamanı geldi de geçiyor:
Gerçekten bu düzen böyle mi devam etmeli?
Şimdi bazılarınızdan “Tabii ki hayır!” sesleri yükseliyor — duyar gibiyim.
Ama o ‘hayır’ var ya, öyle içten içe söylenecek bir kelime değil.
Kendi kendinize mırıldanmayın; yüksek sesle söyleyin ki,
sarayların ardındaki sağır sultan bile duysun!

Bugünkü iktidarın yaptığı yanlışları söylemek,
onlara düşmanlık değil,
bu ülkeye sadakattir.
Çünkü sadakat, kör itaate değil, doğruya olur.
Yanlışa göz yuman,
gözünü kapatan kadar sorumludur.

Tarihte de böyle oldu hep:
Fransa’da Dreyfus Davası’nda bir mektup — “J’accuse!” (Suçluyorum) — bir rejimi sarstı.
Hindistan’da Gandhi’nin tuz yürüyüşü, imparatorluğu çözdü.
Latin Amerika’da annelerin sessiz yürüyüşü, cuntayı altüst etti.

O yüzden,
adaletsizliği engelleyemediğimiz yerde
en azından durup itiraz edeceğiz.
Bir yazıyla, bir sözle, bir bakışla bile olsa.

Çünkü susmak, vebaldir.
Ve biz bu vebali taşımayacağız.

İtiraz etmeyi bilenler var oldukça
karanlık tam olarak egemen olamayacak.

Yunus’a da “Sus Yunus, konuşma!” diyenler oldu.
Ama o, “sus, konuşma” diyenlere şöyle karşılık verdi:
“Behey Yunus, sana söyleme derler,
ya ben öleyim mi söylemeyince?” dedi.

O yüzden siz de…
Aman, ses olun.
Söz olun.
İtiraz olun.